|
Pierwsze motocykle wyprodukowane w Świdniku i
oznaczone symbolem WSK pojawiły się na polskich drogach w
1954 roku. Była to seria 20 sztuk z silnikami identycznymi
jak w WFM- kach. Seryjną produkcję rozpoczęto rok
później. Jednak samodzielny prototyp motocykla ze Świdnika
ujrzał światło dzienne dopiero w roku 1957. Seryjna
produkcja motocykli WSK ruszyła w 1959 roku. Można
powiedzieć, że od 1954 do 1985 roku trwała era M06 - 31 lat
produkcji praktycznie jednego motocykla poddawanego różnym
zmianom.
Pierwszy pojazd z 1954 roku miał teleskopy bez tłumienia
olejowego, podwójną ramę wykonaną z profili ceowych,
maleńkie hamulce. Dysponował mocą 4,5 KM przy 4800 Obr./min,
a Vmax wynosiła 70 km/h. Silnik zasilany był przez gaźnik G
16.
W roku 1959 powstał model M06-Z oparty o konstrukcję M06.
Zastosowano teleskopy przednie i tylne z tłumieniem
olejowym, dokonano modyfikacji silnika (moc wzrosła do 6
KM), zastosowano nowy gaźnik G 20. Prędkość maksymalna
wzrosła do 78 km/h.
W latach 60. w motorkach WFM i WSK montowano silniki S01Z,
S06 (148 cm), S34 (123 cm). Z ich produkcji wkrótce się
wycofano. W roku 1965 w Nowej Dębie rozpoczęto produkcję
silników S01 na potrzeby WFM i WSK.
Przed sezonem 1967 wszedł do produkcji nowy model motocykla
WSK oznaczony symbolem M06 B1. Model B1 był kolejnym
motocyklem skonstruowanym w Świdniku. Jego pojawienie się na
rynku zbiegło się z wyprodukowaniem 500 000 sztuk motocykli
tej marki. Protoplastą B1 był model B, który był wyposażony
w głębokie błotniki oraz tłoczone osłony na gaźnik i
akumulator. Z uwagi na trudności w uruchomieniu produkcji
elementów tłoczonych z blachy, konstruktorzy opracowali jego
uproszczoną wersję - B1. W stosunku do prototypu, B1 różnił
się płytszym walcowatym tylnym błotnikiem i uproszczoną ,
giętą osłoną akumulatora i gaźnika. Wewnątrz znajdował się
także tłumik szmerów ssania. Pierwsze 500 sztuk tej wersji
WSK zeszło z taśmy na przełomie lat 1966/67. Masową
produkcję uruchomiono w sierpniu 1967 roku. Jednostką
napędową motocykla B1 był silnik z Nowej Dęby oznaczony
symbolem S-01Z3A. W silniku zastosowano dłuższy, niż w
wersjach poprzednich, króciec ssący. Zmiana poprawiła
stopień napełniania oraz podwyższyła osiągi. Moment obrotowy
wzrósł do 10,8 N/M przy 4600 Obr/min. Moc silnika wynosiła 8
KM. Chromowaną powłokę zyskała dźwignia startera oraz zmiany
biegów. Produkowano go w latach 1967-71. Powstało 271 590
sztuk. Montowano w nim silnik S01 Z3 (7,3 KM przy 5300
Obr./min). Silnik zblokowany był z trzystopniową skrzynią
biegów. Motocykl wyposażony był w trzytarczowe mokre
sprzęgło, a napęd na tylne koło przenoszony był przez
łańcuch 1''. Jednostka napędowa zasilana była przez gaźnik
G-20M o średnicy 20 mm. Silnik wmontowany był w ramę
zamkniętą podwójną , wykonaną z ceowych, wzmocnionych belek.
B1 wyposażony był w koła o średnicy 18'' i hamulce bębnowe.
Według danych fabrycznych motocykl mógł rozwinąć prędkość do
80 km/h zużywając zaledwie 2,8 litra paliwa na 100 km.
Konstruktorami WSK M 06 B1 byli m.in. Mieczysław Krzeszowiec
i Tadeusz Władysiuk. Motocykl jako jedyny pojazd mechaniczny
został oznaczony krajowym znakiem jakości "1", który nadawał
Instytut Transportu Samochodowego w Warszawie. Model B1
doczekał się także wersji wyścigowej. Prototyp tej maszyny
zaprezentowano na Targach Poznańskich. Pojazd napędzany był
silnikiem W-1 miał moc 12 KM. Cena modelu B1 wynosiła
wówczas 8000 zł (1968 rok).
Celowo nie podaję daty, kiedy motocykl został oznaczony
znakiem jakości "1". "Świat Motocykli" podaje datę 1.
października 1968, natomiast w "Motocyklu" znalazłem rok
1969. Z uwagi na rozbieżność informacji żadnej z tych dat
nie podaję jako właściwej.
W modelu na 1970 rok zmieniono kanapę oraz lampę tylną.
Rok 1971 przynosi uruchomienie nowego modelu. W sierpniu
zaczęto produkować ostatni model WSK- M06 B3, który później
został zastąpiony przez maszyny o symbolach M 21 i M26.
Zmieniono w nim ramę na pojedynczą, spawaną z rur stalowych
i profili tłoczonych, błotniki na płytsze, zastosowano nowy
zbiornik paliwa, a także oznaczenie silnika na S01 Z3A Lux.
Jedynym elementem różniącym ten silnik od poprzednika był
zaworek Webera zamontowany w komorze pływakowej. Stopień
sprężania wynosił 7,8 (zamiast dotychczasowego 7,5). Wartość
momentu obrotowego spada z 10,8 Nm. przy 4600 obr./min do
9,8 Nm. przy 4200 obr./min. Motocykl był lżejszy o 2 kg i
jego masa własna wynosiła równo 100 kg. Motor był
przestarzały, ale korzystne ceny przyciągnęły nabywców.
Dla uatrakcyjnienia oferty w latach 1975-1978 WSK Świdnik
wypuściła na rynek motocykle określane jako "rodzina
ptaków". Motocykle te oprócz oznaczeń literowo- cyfrowych
M06 B3, miały swoje nazwy: Gil, Lelek, Bąk. Po zaprzestaniu
w 1978 roku produkcji Lelka i Bąka w 1979 r. rozpoczęto
równoległą z Gilem produkcję Kosa. "Ptaki" były przeznaczone
dla młodych odbiorców, chcących jeździć motocyklem
przynajmniej ładniejszym, bo na nowocześniejszy nie było
szans. Były one malowane w jasnych kolorach: żółty,
czerwony, niebieski. Zmieniono kształt kanapy, zastosowano
mniejszy zbiornik paliwa i malowane na popielato płytkie
błotniki.
Gil to dotychczasowy motocykl odchudzony o 3 kg, Lelek
przypominał motocykl terenowy (wysoko umieszczony tłumik,
błotnik i szeroka kierownica), Gil kosztował ok. 9000 zł,
Lelek ok. 10 000 zł, Bąk ok. 12 000 zł.
Najwięcej z rodziny M06 wyprodukowano modelu B3 - 693 900
sztuk.
W połowie roku 1985 z taśmy w Świdniku zjechał dwumilionowy
motocykl marki WSK. Ostatni pojazd opuścił hale fabryczną
31. października 1985 roku. Tym samym zakończyła się
produkcja motocykli w Polsce.
|
